Skandynawskie wzornictwo zdominowane jest przez mężczyzn. Ale wśród jego twórców wyróżnia się także kilka wybitnych projektantek. Jedną z nich jest Nanna Ditzel, nazywana pierwszą damą duńskiego designu.
Historia kariery Niny Ditzel
Choć Nanna Ditzel bez wątpienia jest najważniejszą kobietą w historii duńskiego wzornictwa, to jej kariera potoczyłaby się zapewne inaczej, gdyby nie wsparcie kolejnych mężów. Z pierwszym, Jørgenem Ditzelem, tworzyła duet nie tylko życiowy, ale także zawodowy.
Poznali się w 1943 roku w kopenhaskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła, a trzy lata później założyli własne studio. Razem projektowali wnętrza, meble, tkaniny, tapety, szkło i biżuterię. Współpracowali między innymi ze znaną duńską firmą jubilerską Georg Jensen, tworząc ozdoby o organicznych kształtach, inspirowanych naturą.
Jednak największą sławę przyniosły im meble, wśród których prawdziwą furorę zrobił rattanowy podwieszany fotel Egg, zaprojektowany w 1959 roku. Mebel ten często gościł na łamach modowych i wnętrzarskich magazynów, a jego odporna na grawitację forma się stała się symbolem swobodnego stylu życia latach sześćdziesiątych.
Projekty Ditzelów cieszyły się dużym wzięciem, ponieważ doskonale odpowiadały na ówczesne potrzeby, na które czuły był zresztą cały duński modernizm, od początku XX wieku hołdujący produkcji rzemieślniczej, a po drugiej wojnie stawiający za cel optymalne dopasowanie funkcjonalnych mebli do niewielkich mieszkań.
Drugie małżeństwo Niny Ditzel
Dobrą passę duetu przerwała nagle przedwczesna śmierć Jørgena w 1961 roku. Nanna postanowiła kontynuować wspólne dzieło i wówczas jej kariera nabrała tempa. Rozpoczęła współpracę między innymi z firmą Kvadrat, która do dziś produkuje zaprojektowany przez nią wzór Hallingdal - jeden z najbardziej popularnych na świecie materiałów obiciowych.
W 1968 roku poślubiła Kurta Heidego, niemieckiego biznesmena sprzedającego meble, i przeprowadziła się do Londynu. Tu wspólnie otworzyli Interspace International Furniture House/Design Centre - miejsce, które było nie tylko showroomem, ale także ważnym forum dyskusji na temat nowoczesnego, eksperymentalnego wzornictwa. Po śmierci Kurta w 1986 roku wróciła do Kopenhagi, gdzie sama prowadziła studio połączone z warsztatem meblarskim.
Nanna Ditzel podczas całej swojej twórczej drogi pracowała z różnorodnymi formami, materiałami i technologiami. Edukację rozpoczęła w warsztacie stolarskim, od obróbki drewna, i wiele z jej projektów wykorzystuje materiały naturalne, przede wszystkim gięte drewno i rattan. Ale nie bała się także takich innowacyjnych tworzyw jak guma piankowa, włókno szklane czy poliester. Do historii wzornictwa przeszła jako odważna eksperymentatorka, jedna z ważniejszych postaci duńskiego designu oraz działaczka na rzecz jego odnowy w latach 90.
