Ten ceglany dom zyskał nowe życie! Nie uwierzysz, jak dziś wygląda!

Ten dom chylił się ku upadkowi! Tak dziś wygląda!

Konrad już jakiś czas temu wpadł na pomysł, by profesjonalnie zająć się renowacją ceglanych murów. Stąd był już tylko krok, by pomyśleć o przywracaniu do życia całych chylących się ku upadkowi, niepotrzebnych domów.

- Wszyscy dziś zachwycają się loftami, których w Łodzi pełno. Ja uznałem, że warto zwrócić uwagę na stare budynki mieszkalne - mówi.

Stare i nowe umiejętnie zmiksowane. Stuletnia cegła i takież drzwi (w całym domu zachowało się ich czworo), obok nich zaprojektowane w latach 60., niezmiennie nowoczesne komody z systemu USM Haller i już stuprocentowo współczesna modułowa sofa - barwna miękka wyspa w surowym pomieszczeniu.

Pierwszy, który uratował od ruiny - sprzedał na pniu. Drugi postanowił odrestaurować dla siebie. Wypatrzył go pod Łodzią, na terenach dawnej niemieckiej osady. Niemcy zbudowali go na przełomie XIX i XX stulecia. Gdy po pierwszej wojnie odeszli, dom trafił w ręce Polaków.

Po drugiej wojnie przez długi czas zamieszkiwało tu aż osiem rodzin, jednak już od kilkunastu lat budynek stał pusty i niszczał.

- Kiedy zobaczyłem go po raz pierwszy, była to kompletna rudera - opowiada Konrad. - Właściciel chciał ją zburzyć, uznając, że tylko cegła rozbiórkowa może mieć tutaj jakąś wartość. No i kupiłem całość praktycznie za cenę tej cegły.

Metamorfoza starego domu z cegły. Wymagał gruntownej przebudowy!

Dla nowego właściciela od początku było jasne, że dom, a właściwie to, co z niego pozostało, ma potencjał. Grube (60-centymetrowe!) mury nie wymagały docieplenia, fundament miał bardzo dobrą izolację, a wnętrze o powierzchni 300 m² stwarzało duże możliwości mieszkalne, choć wymagało gruntownej przebudowy.

W jadalni krzesła-wiadoma Philippe Starcka, ale stół stary, kupiony za grosze w komisie z używanymi meblami. Żeby mógł udawać komplet z krzesłami, Konrad pociągnął go białym lakierem. Ale go nie odnawiał, drewno pozostawił jak było, podniszczone. Pod dłonią czuć wiek szacownego mebla.

- Przede wszystkim trzeba było wymienić cały strop - wspomina Konrad. - Dzięki temu jednak mogłem ukształtować górę według własnych potrzeb.

Na piętrze powstała więc ogromna sypialnia z garderobą, po pokoju dla każdego z dwójki dzieci, łazienka, pralnia, a do tego antresole nad kuchnią i salonem, gdzie można było zmieścić na przykład bibliotekę.

A dół? Dół w zasadzie pozostał taki, jaki był. Tyle tylko, że rozebrano część ścian działowych, likwidując drobne izby. Teraz po jednej stronie klatki schodowej jest tylko kuchnia i salon, a po drugiej gabinet i część mokra - czyli wygodna łazienka z jacuzzi i sauna.

Równocześnie z przebudową wnętrza, trwały prace na zewnątrz budynku. Stary mur, choć solidny, był mocno nadszarpnięty zębem czasu i należała mu się solidna renowacja.

- Całą elewację zeszlifowaliśmy mechanicznie - opowiada Konrad. - Spośród kilku metod szlifowania cegły wybrałem tę, bo chociaż jest najbardziej pracochłonna, daje najlepszy efekt - tłumaczy. - Podstawowym warunkiem są tu umiejętności fachowców, ale tych miałem znakomitych, wiedziałem, że nie zawiodą.

W trakcie prac okazało się, że niektóre cegły są całkowicie zniszczone i trzeba je wymienić. Szczęśliwie oryginalny materiał był pod ręką. Rozebraliśmy stojącą nieopodal na wpół rozwaloną stodółkę i z niej wzięliśmy brakujące cegły. Pochodzą z tego samego okresu, są identyczne, dlatego odnowiony mur domu wygląda idealnie. Jak nowy, tylko znacznie piękniejszy niż te, które buduje się dzisiaj.

Blasku nowym-starym murom dodają - i to w sensie dosłownym - okna. Zostały powiększone, otrzymały nową stolarkę, a ich specjalne anteliosrebrne szyby z odblaskiem od zewnątrz lśnią niczym lustra, w których odbija się niebo i przeglądają drzewa.

Hol. Obok surowej cegły uwagę zwraca niebanalna podłoga. Mozaikową kostkę wycięto z... resztek odkupionych od zakładu kamieniarskiego. Są tu granity i marmury, czasem się trafi trawertyn. Płytki w różnych kolorach, jedne błyszczące, inne matowe, gładkie lub żyłkowane, razem dają niezwykły efekt.				Gabinet. Konrad wygospodarował na niego miejsce na parterze i urządził niemal ascetycznie. Nie ma tu nic, co mogłoby rozpraszać uwagę. Chyba, że zapatrzymy się na podłogę...

Wewnątrz cały dom wydaje się być zalany światłem - nie tylko dzięki powiększonym oknom (dwa z nich zostały nawet zamienione na tarasowe), ale też za sprawą dodatkowych, które pojawiły się na nowym dachu.

Bo dach trzeba było zrobić od nowa - do wyrzucenia było nie tylko pokrycie, ale i więźba. Przy okazji pojawiły się w nim dodatkowe okna, w sumie dziewięć. Te, które są nad antresolami, znakomicie doświetlają salon i kuchnię na dole, ale też sypialnię, oddzieloną od antresoli mleczną szybą.

Jak urządzić dom, w którym główną rolę grają ściany z wiekowej cegły? Nie było wątpliwości - nowocześnie! Chociaż… Ulubione meble gospodarzy, komody, szafki i regały z systemu USM Haller, które się znalazły w salonie i sypialni, zaprojektowano w latach 60. ubiegłego stulecia.

- Toż to prawie antyki - śmieje się Konrad. - Takie meble od pół wieku produkuje się bez zmian, a wciąż pozostają ultranowoczesne. Można je składać, dowolnie zmieniając ich kształt i funkcje, nadają się do każdego wnętrza, no i są niezniszczalne. Nasze wędrują z nami z mieszkania do mieszkania. Przeprowadzaliśmy się z nimi już cztery razy i wszędzie zagrały idealnie. Zresztą pasują do wszystkiego, nie wyłączając staroci.

Na antresoli znalazło się miejsce na kącik wypoczynkowy, bibliotekę, sypialnie... Każde wnętrze jest znakomicie doświetlone przez dachowe okna. A widoczna na zdjęciu mleczna szyba - to ściana sypialni, przez którą również dociera tam światło.		Biała komoda to jeden z wielu w tym domu mebli z systemu USM Haller. Są uniwersalne i ponadczasowe - choć zaprojektowane w latach 60. XX w., wciąż wyglądają nowocześnie.

Tych ostatnich akurat kilka się udało zachować. Konrad pieczołowicie odrestaurował czworo oryginalnych drewnianych drzwi, które były tu pewnie "od zawsze".

- Żadne inne nie miałyby takiego uroku - twierdzi.- Takie akcenty w nowoczesnych wnętrzach przełamują sterylność, tworzą klimat - dodaje.

Dlatego na przykład w kuchni, gdzie gospodarze postawili na absolutną prostotę i stuprocentową funkcjonalność, znalazł się stary stół na toczonych nogach, a w holu w charakterze ozdoby występują żeliwna maszyna do szycia i poniemiecka wyżymaczka, przed remontem wygrzebane z kąta pamiątki po poprzednich mieszkańcach.

Być może nawet po tych, którzy przed stu laty stawiali ten dom - wtedy zwyczajny, a dziś inny niż wszystkie. - Takiego efektu nie da się dzisiaj osiągnąć, budując dom od nowa. - zapewnia zadowolony Konrad. - Bo to właśnie w starej cegle i w sposobie jej ułożenia tkwi cały urok. Niepowtarzalny!