Rośliny mięsożerne w środowisku naturalnym żyją w miejscach bardzo ubogich w składniki mineralne, rozwinęły więc nietypowe dla roślin cechy – potrafią schwytać i „pożreć” żywą zdobycz, wszystko po to aby wyssać z niej niezbędne składniki pokarmowe.

Rośliny mięsożerne - botaniczna ciekawostka

Pierwszą roślinę mięsożerną przywieziono do Anglii w połowie XVIII wieku. Wzbudziła ona spore zainteresowanie. W 1875 roku Karol Darwin wywołał wielką burzę w środowisku przyrodników, gdyż wykazał - po raz pierwszy - że rośliny mogą żywić się zwierzętami, a nie tylko na odwrót.

Rośliny mięsożerne (łac. plantae carnivorae), znane są także pod mniej precyzyjną, jednak bardzo popularną nazwą: rośliny owadożerne (łac. plantae insectivorae), bo właśnie owady są największą grupą zwierząt, które stają się ich ofiarami. Dieta większych roślin mięsożernych obejmuje także ślimaki, pająki, skorpiony, stonogi, a nawet...żaby, jaszczurki i małe gryzonie.

dzbanecznik nepenthes   rosiczka drosera   kapturnica sarracenia
Dzbanecznik (Nepenthes), wytwarza wiszące dzbanki wabiące owady swoim kolorem i zapachem. Owad ześlizguje się po ściankach i wpada do pułapki.   Rosiczka (Drosera) ma włoski pokryte błyszczącymi kropelkami o wabiącym zapachu, które podrażnione zaczynają się zginać do środka, trawiąc uwięzioną ofiarę.   Kapturnica (Sarracenia) tworzy dzbanek pokryty wewnątrz śliską substancją, która utrudnia wydostanie się z pułapki.

Rośliny mięsożerne, czyli polowanie na muchy

Obserwowanie roślin owadożernych w akcji może dostarczyć niezapomnianych wrażeń. Uwaga - to "rozrywka" tylko dla osób o mocnych nerwach! Owady wabione są obietnicą pokarmu (słodki nektar kapturnicy i dzbanecznika lub błyszczące kropelki na rosiczce) lub kolorem (czerwone wnętrze pułapki muchołówki). Nie spodziewając się zagrożenia, siadają na roślinie, ta zaś chwyta je za pomocą mechanicznych pułapek (muchołówka), lub wydzielanych substancji: lepkich (rosiczka) albo śliskich, utrudniających wydostanie się z pułapki (kapturnica, dzbanecznik). Po udanym polowaniu zaczyna się uczta: roślina wytwarza enzymy trawienne, które rozkładają ciało owada do prostych związków, które zielony "myśliwy" może wchłonąć.

kapturnica sarracenia   dzbanecznik nepenthes   dzbanecznik nepenthes 
Jednym z największych dzbaneczników na świecie jest gatunek Nepenthes attenboroughii nazwany na cześć Davida Attenborough`a – brytyjskiego podróżnika i popularyzatora nauki, znanego z produkcji filmów podróżniczych

Rośliny jako udomowieni owadożercy

Rośliny owadożerne nie są łatwe w uprawie, ale stosując się do kilku zasad pielęgnacji, można uzyskać dobre efekty.

Potrzebują kwaśnej gleby (3,5 - 5 pH). Głównym składnikiem podłoża jest torf, można do niego dodać mech, gruboziarnisty piasek i drobno zmieloną korę. Stanowisko musi być jasne, jednak światło powinno być rozproszone - zalecany jest parapet na wschodnim oknie, gdyż pełne słońce może roślinie zaszkodzić. Do podlewania należy używać tylko miękkiej wody - najlepiej destylowanej (można ją zastąpić wodą z kranu, koniecznie przegotowaną). Podłoże powinno być stale wilgotne, ale nie powinna w nim zalegać woda. Roślin mięsożernych nie nawozimy!!! Lepiej od czasu do czasu dokarmić je muchą.