Themersonowie byli niezwykłym małżeństwem. W dodatku należeli do najciekawszych przedstawicieli polskiej przedwojennej awangardy.
Franciszka malowała, rysowała, projektowała ilustracje książkowe i scenografie teatralne. Stefan znany jest przede wszystkim jako pisarz, ale zajmował się także filozofią, muzyką i fotografią, dążąc do zacierania podziałów między tradycyjnymi dyscyplinami sztuki. Przez całe życie współpracowali ze sobą, tworząc razem książki i eksperymentalne filmy. Po latach sami nawet nie pamiętali do końca, jaki był udział każdego z nich we wspólnych projektach.
W 1935 roku założyli Spółdzielnię Autorów Filmowych, która miała na celu rozpowszechnianie eksperymentalnej twórczości filmowej. W ramach tej działalności organizowali pierwsze w Polsce pokazy awangardy francuskiej i angielskiej oraz wydawali czasopismo "f.a." ("film artystyczny"), poświęcone filmowi awangardowemu. W roku 1938 Themersonowie wyjechali do Paryża, a potem do Londynu, gdzie pozostali do końca życia (oboje zmarli w 1988 roku).
Reminiscencje na temat ich niezwykłej twórczości udało się ożywić w Muzeum Mazowieckim w Płocku, na wystawie składającej się z dwóch części.
Pierwsza - "Stefan Themerson. O potrzebie tworzenia widzeń" - prezentuje wizualne aspekty twórczości Stefana Themersona, między innymi fotogramy, kolaże i poezję semantyczną, ukazując związek jego prac fotograficznych z innymi dziedzinami aktywności twórczej, takich jak: film, literatura i muzyka.
Druga część ekspozycji, zatytułowana "Themersonowie na papierze", przedstawia obiekty z londyńskiego Archiwum Themersonów, wśród których znalazły się rysunki i klatki filmowe, a także fotogramy i zdjęcia.
