Wystawa "Sztuka wszędzie. Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie 1904-1944" po raz pierwszy w tak szerokim ujęciu pokazuje zjawisko przenikania się sztuki i życia w okresie II Rzeczypospolitej. Znajdziemy na niej cenną podpowiedź jak przywrócić zdrowe relacje między światem sztuki i produkcją przemysłową, która ma wpływ na jakość naszego otoczenia.
Właśnie Warszawska Szkoła Sztuk Pięknych, założona w 1904 roku jako uczelnia prywatna, od 1923 funkcjonująca pod zarządem odrodzonego państwa - bezpośrednia poprzedniczka obecnej ASP była miejscem, gdzie sztuki nie dzielono na "czystą" i "użytkową". Już w aktach założycielskich i pierwszych programach przykładano szczególną wagę do sztuki stosowanej, której nauczaniu miało towarzyszyć wdrażanie wypracowanych wzorów do produkcji - rzecz w owym czasie niespotykana w wyższym szkolnictwie artystycznym.
Pierwszym wystąpieniem szkoły i to od razu na forum światowym, był udział w Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w Paryżu w 1925 roku, a bezpośrednim skutkiem odniesionego tam sukcesu i zdobytych nagród było powstanie Spółdzielni Artystów Ład, która na wiele dziesięcioleci stała się synonimem dobrego gustu i jakości polskiego wzornictwa.
Szczególne miejsce na wystawie w warszawskiej Zachęcie zajmują projekty i dzieła do dziś obecne w przestrzeni miasta, jak Pomnik Lotnika, i tak aktualne, jak budowa Świątyni Opatrzności. Dopełnieniem jest prezentacja plakatów, ulotek, szyldów, dekoracji witryn oraz grafiki książkowej. Bardzo efektownym punktem ekspozycji jest rekonstrukcja atrium Pawilonu Polskiego na wystawie paryskiej w 1925, jak również prezentacja wybranych fragmentów wnętrz polskich transatlantyków.
Hasło "sztuka wszędzie", tak jak przed kilkudziesięciu laty, jest wołaniem o kulturę dnia codziennego - w najbliższym otoczeniu, w przedmiotach powszechnego użytku, w przestrzeni publicznej i prywatnej. Zależy na tym także nam - sięgającym po magazyn "Czas na Wnętrze".
kurator wystawy: Maryla Sitkowska
