Wrocław jest miastem, w którym prężnie rozwijała się nowoczesna architektura XX wieku. Na początku stulecia kolebką nowych idei architektonicznych była tu Akademia Sztuk Pięknych, kierowana w latach 1899-1916 przez Hansa Poelziga, autora między innymi pierwszych wrocławskich nowoczesnych kamienic czynszowych i pierwszego nowoczesnego biurowca.
Między 1910 a 1933 rokiem Wrocław był jednym z centrów nowoczesnej architektury niemieckiej. Obok Hali Stulecia autorstwa Maksa Berga czy domu towarowego Rudolfa Petersdorffa, projektu Ericha Mendelsohna, powstały tutaj liczne nowatorskie budowle, które wywarły wpływ na architekturę innych ośrodków. Jednym z ważniejszych wrocławskich architektów dwudziestolecia międzywojennego był uczeń Poelziga - Heinrich Lauterbach.
Projektował on głównie budynki mieszkalne - willowe oraz wielorodzinne, czasem także wchodzące w skład powstałych w duchu modernizmu osiedli mieszkaniowych. Na wystawie we wrocławskim Muzeum Architektury zobaczymy projekty Heinricha Lauterbacha, a także - po raz pierwszy - kolekcję rysunków i fotografii z lat 20. i 30. XX wieku, pochodzących z prywatnego archiwum architekta.
