Prace na wystawie, łączy jedno - są manifestacją gniewu, rozumianego w kontekście tradycji klasycznej jako thymós, czyli rodzaj siły życiowej, porywu ducha, który budzi inspirację. Wystawa prezentuje ponad 120 prac polskich artystów.
Lista twórców obejmuje zarówno artystów tworzących na początku XX wieku, jak i współczesnych, zarówno artystów kojarzonych ze sztuką elitarną, jak i ocierających się o popkulturę.
Obejrzeć na wystawie można m.in. prace uznanych "klasyków", jak Xawery Dunikowski, Roman Opałka, Zbigniew Libera czy Józef Robakowski, dzieła artystów reprezentujących sztukę krytyczną (m.in. Grzegorz Klaman, Dorota Nieznalska, Alicja Żebrowska, Katarzyna Górna), twórców młodego pokolenia (Karol Radziszewski, Aleksandra Ska, The Krasnals), ale także artystów rzadko prezentowanych w scenerii galerii sztuki współczesnej – na przykład Romana Polańskiego, Tomasza Stańko czy deathmetalowej grupy Behemoth.
Niezwykle silnym elementem koncepcji wystawy jest sama aranżacja przestrzeni CSW - prace prezentowane będą w największej sali ekspozycyjnej Centrum, z powodu swojej kubatury zwanej potocznie "kościołem". Co ciekawsze, architektura wystawy nawiązuje do symbolicznego rysunku Stanisława Szukalskiego z 1943 roku, na którym z figury krzyża wyrastają zarysy swastyk.
Kuratorem wystawy "THYMÓS. Sztuka gniewu 1900-2011" jest Kazimierz Piotrowski - znany historyk, krytyk i filozof sztuki, komisarz wielu problemowych i pełnych rozmachu projektów wystawienniczych, jak na przykład INC. Sztuka wobec korporacyjnego przejmowania miejsc publicznej ekspresji (w Polsce) (2004/2005), DOWCIP I WŁADZA SĄDZENIA. Asteizm w Polsce (2007/2008), czy głośna IRRELIGIA. Morfologia nie-sacrum w sztuce polskiej XX wielu (Bruksela 2001/2002) - w wyniku kontrowersji związanych z Irreligią, został zmuszony do opuszczenia stanowiska kuratora Muzeum Rzeźby im. X. Dunikowskiego Muzeum Narodowego w Warszawie.
