Magdalena Abakanowicz to jedna z najbardziej znanych polskich rzeźbiarek. Jej sztuka stanowi metaforyczny komentarz rzeczywistości, uniwersalną refleksję nad ludzkim życiem.
Język, jaki Magdalena Abakanowicz stworzyła, jest przy tym doskonale rozumiany na całym świecie. Artystka jest kojarzona głównie z abakanami - nazwanymi od jej nazwiska dużymi kompozycjami przestrzennymi, wykonywanymi od lat 60. technikami tkackimi. Zaprezentowane w 1962 roku na Międzynarodowym Biennale Tkaniny w Lozannie wywarły ogromne wrażenie. Zachwycały pomysłowością, ekspresyjnymi barwami i fakturą. Zrywały z tradycyjnym traktowaniem tkaniny jako obiektu płaskiego i przeznaczonego do powieszenia na ścianie, o funkcjach dekoracyjnych. Równie słynne są także grupy bezosobowych postaci wykonane z tkaniny nasyconej żywicą, nawiązujące do doświadczeń okresu totalitaryzmu.
Te i wiele innych dzieł Magdaleny Abakanowicz możemy zobaczyć na trwającej właśnie wystawie w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Zajęły one nie tylko sale ekspozycyjne, ale także przestrzeń orońskiego parku.
Przywołano również tak wielkie projekty jak koncepcja "architektury arborealnej", którą artystka wykonała z myślą o zagospodarowaniu zachodniej strony dzielnicy La Defense w związku z planowaniem przedłużenia Wielkiej Osi Paryża. Ta odważna koncepcja zakładała budowę kilkudziesięciu pokrytych zielenią 25-piętrowych wieżowców, które wytwarzałyby specyficzny mikroklimat i zbliżały człowieka do środowiska naturalnego.
