Kariera Julii Keilowej trwała zaledwie kilka lat, ale jej dokonania są nie do przecenienia. To ona udowodniła, że kobieta może być projektantką i artystką świadomą swoich możliwości. Niezwykłą twórczość i niezwykłe losy Keilowej przybliża wystawa w Muzeum Warszawy.
Kim była i co tworzyła Julia Keilowa?
Pionierka polskiego designu art déco, Julia Keilowa, jest bohaterką nowej ekspozycji w Muzeum Warszawy. Wystawa „Julia Keilowa. Projektantka” rzuca światło na życie oraz dzieła kobiety, która przełamała społeczne i artystyczne bariery swoich czasów. Ukazuje artystyczny geniusz Keilowej i jej niezwykłe umiejętności w łączeniu funkcjonalności z wyrafinowaną estetyką, które uczyniły ją ikoną nowoczesności w międzywojennej Polsce. Julia Keilowa z domu Ringel (1902-1942) urodziła się w Stryju, mieście leżącym dziś w Ukrainie, w rodzinie żydowskiej. Do gimnazjum uczęszczała we Lwowie i w Wiedniu.
W 1922 roku wyszła za mąż za Ignacego Keila i przeniosła się wraz z nim do Warszawy. Studiując rzeźbę w Państwowej Szkole Sztuk Pięknych, Keilowa szybko rozwinęła unikatowy styl, łączący nowoczesność z tradycją. Dzięki współpracy z renomowanymi warszawskimi firmami platerniczymi, jak Fraget i Norblin, tworzyła przedmioty użytkowe, które nie tylko zdobiły, ale i ułatwiały codzienne życie, odzwierciedlając ducha nowoczesnej Polski. Jej prace były cenione za wyrafinowanie i elegancję, szybko stając się symbolem nowoczesnego wzornictwa w odrodzonej Polsce.
W latach 1932-1939 Keilowa uczestniczyła w życiu artystycznym stolicy, systematycznie prezentowała rzeźby i przedmioty użytkowe na wystawach zbiorowych, także za granicą, zdobywała nagrody. W 1938 roku miała indywidualną wystawę samego wzornictwa. W kołach przyjaciół i artystów zasłynęła swą energią i siłą, była pełna inicjatywy i pomysłów. Po wybuchu II wojny światowej uciekła do Lwowa, gdzie prowadziła pracownię ceramiki. Po dwóch latach wróciła do Warszawy, ukrywała się poza gettem. W 1942 roku została zamordowana przez gestapo.
W Muzeum Warszawy można podziwiać prace Keilowej!
Wystawa „Julia Keilowa. Projektantka” jest pierwszą tak szeroką prezentacją jej twórczości. Składa się na nią blisko 80 obiektów - od metalowych tac, poprzez popielniczki, aż po wazy. Każdy przedmiot świadczy o niezwykłym talencie Keilowej do łączenia formy z funkcją, co nadaje jej twórczości ponadczasowy charakter.
Dzięki popularności platernictwa, techniki pokrywania wyrobów z metali nieszlachetnych cienką powłoką srebra lub złota, przedmioty jej projektu trafiły na salony II Rzeczpospolitej, a sama Keilowa zyskała sławę i uznanie. O statusie artystki i randze obiektów jej autorstwa świadczy fakt, że już w latach 30. usiłowano naśladować jej styl, pojawiły się nawet falsyfikaty jej wytworów. Dziś metaloplastyka Keilowej należy do kanonu arcydzieł polskiego wzornictwa, a jej prace są poszukiwane na rynku kolekcjonerskim, pożądane w kolekcjach publicznych i prywatnych.
- Pomysł na wystawę zrodził się z naszego zachwytu nad urodą przedmiotów zaprojektowanych przez Julię Keilową. Te metalowe tace, popielniczki czy wazony znakomicie wpisują się w estetykę lat 30. XX wieku. Były wtedy postrzegane jako nowoczesne, eleganckie, świadczące o wyrafinowanym guście nabywców. Po II wojnie światowej zapomniano o nich, ale w latach 90. w wielkim stylu „wróciły na salony” - opowiadają kuratorki wystawy Agnieszka Dąbrowska i Monika Siwińska. - Dzisiaj doceniamy też funkcjonalność, świadomość specyfiki tworzywa, a także oryginalność rozwiązań projektowych, wynikających między innymi z rzeźbiarskiego wykształcenia i poczucia humoru artystki. Pomysły Julii Keilowej okazały się ponadczasowe - dodają kuratorki.
Wystawie towarzyszy publikacja „Julia Keilowa. Projektantka art déco”, pod redakcją Agnieszki Dąbrowskiej i Moniki Siwińskiej. Publikacja nie tylko przybliża sylwetkę Keilowej, ale również jej warsztat, drogę zawodową oraz sposób budowania marki, co pozwala lepiej zrozumieć jej niezwykłe osiągnięcia w krótkim, ale bogatym życiu twórczym. Książka zawiera też pierwszy katalog twórczości metaloplastycznej Keilowej, który obejmuje udokumentowane projekty jej autorstwa i pokazuje walory niezwykle bogatego dorobku. Ekspozycję oglądać można do 1 września 2024 roku w Muzeum Warszawy.
