Na szerokich przestrzeniach swoich płócien Magdalena Lenartowicz kreuje niezwykle sensualne kompozycje, w których płaska powierzchnia malarska subtelnie przenika się z reliefowymi elementami. A ostatnio artystka poszerzyła swoje zainteresowania o formy przestrzenne.
Artystka od kilku lat eksperymentuje i poszerza formalny język malarski o coraz bardziej przestrzenne rozwiązania, a jej 2D wchodzą w przestrzenne formy 3D. Oczywistą kontynuacją tych poszukiwań wydają się być eksperymenty rzeźbiarskie. Ulotność, przenikanie to tematy, które konsekwentnie realizuje w malarstwie - są one również punktem wyjścia dla myślenia o rzeźbie.
Magdalena tworzy rzeźby z transparentnych materiałów takich jak pleksi, ustawiając je na solidnych, wykonanych ze stali wspornikach. To jedna z charakteryzujących twórczość Lenartowicz cech jej stylu - wybieranie materiałów nieoczywistych do swoich realizacji. Odcinając się od tradycyjnych, statecznych, monumentalnych form rzeźbiarskich wykonywanych najczęściej z kamienia, drewna, płótna z płaskich form gliny czy brązu, tworzy obiekty ulotne, subtelne, lekkie i efemeryczne. Przyjmują one nieregularne, obłe, niemal organiczne formy, które widzom intuicyjnie kojarzą się z naturą, wrażliwością i kobiecością. Rzeźby Lenartowicz pozwalają światłu na swobodne przenikanie, dzięki czemu mogą stać się integralną częścią przestrzeni, nie zawłaszczając jej dla siebie.
Gra subtelnych przezroczystości przełamana jest przez Lenartowicz zdecydowanym akcentem kolorystycznym. Zarówno w pracach malarskich, jak i przestrzennych pierwsze skrzypce gra precyzyjnie dobrany pigment z palety inspirowanej barwami natury.
Nadrzędnym celem sztuki Lenartowicz jest wywołanie u widza pozytywnych emocji, wprawienie odbiorcy w dobry nastrój. Jej prace wydają się mówić: zatrzymaj się na moment i złap głęboki oddech.
