Skąd pochodzi styl toskański?
Choć jej symbolem jest srebrzysty koń umieszczony w herbie regionu, równie dobrze mogłoby nim być słońce - Toskania to kraina, która w naszych wyobrażeniach bez niego niemal nie istnieje.
Znaczone szpalerami cyprysów falujące wzgórza, średniowieczne miasteczka, w których zatrzymał się czas, zbocza porośnięte krzewami winorośli i ukryte w kotlinach kamienne winnice to nasze naturalne skojarzenia z tym rejonem Włoch, ale te bajeczne krajobrazy, dopiero zanurzone w słonecznym blasku, ujawniają pełnię swojej urody.
Oczywiście, możemy zazdrościć mieszkańcom Italii wspaniałych widoków i pogody. Ale możemy też - za sprawą stylu toskańskiego - zaprosić choć trochę słońca i bezchmurnego nieba do własnego domu.
Styl toskański w polskim domu - jak go stworzyć we wnętrzu?
Ten nurt naśladuje prostotę, wdzięk i malowniczość włoskiej prowincji. Jego kanwą są naturalne materiały: nielakierowane drewno, kamień, cegła i terakota z jej szczególną odmianą o śródziemnomorskim rodowodzie - ręcznie formowanymi płytkami cotto. Surowa uroda tych tworzyw, ich niewygładzona faktura i niepowtarzalne wybarwienie pomagają wykreować niezobowiązujący i swobodny, wakacyjny klimat.
Kolory stylu toskańskiego
Nie byłoby stylu toskańskiego bez słońca, ale także bez możliwości jego dawkowania. Bardzo charakterystycznym dla tego nurtu akcentem będą stare okiennice lub nowoczesne shuttersy w rustykalnym odcieniu. Równie istotna jest kolorystyka.
Klimat Południa odwzorowuje paleta ciepłych pasteli, w której pierwsze skrzypce grają oczywiście słoneczne żółcienie, wnoszące do domu letnią pogodę o każdej porze roku. W takim przyjaznym otoczeniu - przy prostym drewnianym stole zastawionym uroczą ceramiką, szkłem i porcelaną i oczywiście przy butelce toskańskiego wina - miło rozpoczynać kolację.
Estetyka toskańska ma wiele wspólnego ze stylem rustykalnym, ponieważ u jej źródeł leżą aranżacje dawnych domów z włoskiej prowincji. Nie ma tu miejsca na pałacowe akcenty, jak w nieodległym geograficznie nurcie prowansalskim. Toskania to piękno prostoty - uroda szorstkich faktur, malowniczość ręcznie zacieranych tynków i sękatej powierzchni drewna.
Kuchnia w stylu toskańskim
To także uczta dla zmysłów: aromat ziół, smak wina i radość biesiady. Dlatego kuchnia w toskańskiej stylizacji jest królestwem dodatków. Do bogatego arsenału dekoracji należą tu misy, talerze, dzbanki, wszelkiego rodzaju pojemniki i dekoracyjne butelki, chochle, durszlaki i rondle, spłowiałe ściereczki, drewniane deski, a jako uzupełnienie - zioła i kwiaty w doniczkach.
Meble w stylu toskańskim
Wśród mebli tworzywa naturalne - szczotkowane drewno i wiklinowe plecionki - uzupełnia żelazo; kute konstrukcje krzeseł, stolików i żyrandoli, druciane koszyki i kwietniki oraz blaszane wiadra i misy wpisują się w kanon stylu lekkim ogrodowym charakterem. Z tego samego powodu aranżacja toskańska doskonale sprawdzi się w domu letnim. Jej nieformalny charakter jest niejako manifestem urlopowego błogostanu, a szczegóły wpisują się równie dobrze we wnętrza podmiejskiej willi, jak i w scenografię tarasów, letnich kuchni czy łazienek.
Sypialnia w stylu toskańskim
W sypialni klimat znad Morza Tyrreńskiego wyczarujemy wybierając kute żelazne łóżko i nie żałując tekstyliów. Tkaniny powinny być lekkie, ale surowe, o wyblakłych, jakby spranych odcieniach, a pierwszoplanowa rola należy się fakturom: splotom lnu i bawełnianego płótna. Doskonałym dopełnieniem atmosfery będą stylizowane metalowe kinkiety i utrzymane w ciepłej tonacji południowe pejzaże na ścianach.
Architektura toskańska - cechy charakterystyczne
W toskańskim domu liczy się autentyczność, dlatego niezwykle wartościowe są wszelkie elementy oryginalne: stare kamienne schody (zdarza się znaleźć takie w oferowanych na rynku wtórnym budynkach do remontu), zachowany ceglany kominek zwieńczony dębową belką, odsłonięta konstrukcja stropu, ceglane łukowate nadproża okien i drzwi, nadające się do renowacji, stare drewniane okna czy wiekowa kamienna posadzka.
O takie elementy niełatwo w naszej rzeczywistości, gdyż polska tradycja budowlana znacząco różni się od południowoeuropejskiej; w dawnych polskich domach podłogi, poza kuchnią i łazienką, częściej wykładano parkietem niż płytkami, a liczba zabytków kultury materialnej na terenie naszego kraju nie może się mierzyć z historyczną substancją architektoniczną Półwyspu Apenińskiego.
Na szczęście na rynku można dziś znaleźć wiele materiałów odtwarzających lub imitujących dawne wzory: kafle na podobieństwo mozaik z okolic Morza Śródziemnego, terakotowe płytki do złudzenia przypominające cotto, a także płyty gresu „udającego” kamień lub naturalne slaby kamienne. To wszystko nasi sprzymierzeńcy w budowaniu toskańskiego klimatu.
