Jeśli Boże Narodzenie, to oczywiście choinka. Wspaniale udekorowana, ustawiona na honorowym miejscu w mieszkaniu. Tak każe piękny zwyczaj. Coraz częściej jednak w roli świątecznych dekoracji pojawiają się w naszych domach inne rośliny, które powoli wrastają w bożonarodzeniową tradycję.
Choinka
Tradycja zdobienia choinki sięga XVI wieku. Zwyczaj ten narodził się w niemieckiej Alzacji i bardzo szybko upowszechnił się w innych krajach. Do Polski trafi ł stosunkowo późno - pierwsze choinki zaczęto ubierać dopiero w połowie XIX wieku, na terenach zaborów pruskiego i austriackiego.
Dziś Boże Narodzenie bez choinki istnieć nie może. Dekorowanie drzewka to obowiązkowy punkt przedświątecznych przygotowań. Najczęściej wybieranym drzewkiem jest świerk - lubimy go za wąski, stożkowy pokrój i intensywny żywiczny zapach igieł, ale także za przystępną cenę.
Niestety świerk pospolity gubi igły już od pierwszej minuty po przyniesieniu do domu, a gdy trochę postoi w cieple, łysieje w szybkim tempie. Świerk kłujący zachowuje igły nieco dłużej, jednak trzeba na nie uważać, bo nazwa rośliny nie kłamie - są bardzo ostre.
Choinką wyjątkowo wytrzymałą - ale najdroższą! - jest jodła. Może stać w mieszkaniu nawet dwa miesiące, a igły nie opadną. Nie oczekujmy jednak od niej zapachu!Trwałym i pachnącym drzewkiem jest sosna. Jednak mimo tych zalet, wspartych atrakcyjną ceną, rzadko powierzamy jej rolę świątecznej choinki. Zniechęcają rzadkie igły i niezbyt regularny, szeroki pokrój.
Kaktus bożonarodzeniowy
Próżno szukać drugiej rośliny, która miałaby tak wiele przeróżnych nazw. Znana jest jako grudnik, grudzień, grudniówka, barbórka, raczek, zygokaktus, filokaktus, epifylum zimowe, bierwion zimowy, a także kaktus Bożego Narodzenia oraz róża bożonarodzeniowa. Tymczasem jej prawidłowa nazwa to schlumbergera zimowa - pochodzi od nazwiska francuskiego pasjonata kaktusów, F. Schlumbergera.
Roślina jest najprawdziwszym kaktusem, choć bardzo nietypowym, bo o zwisających, spłaszczonych pędach. Kwitnie od grudnia przez dwa miesiące. Cieszy oczy kwiatami w różnych kolorach - białych, różowych, czerwonych, purpurowych i fioletowych.
Jemioła
Ta niezwykła roślina ma bardzo bogatą symbolikę. Wiążą się z nią dwa dawne zwyczaje, które przetrwały do dnia dzisiejszego. Pierwszym, pochodzącym z krajów nordyckich, jest wieszanie jemioły pod sufitem lub nad drzwiami. Ma ona przynieść domownikom szczęście i dostatek w nadchodzącym roku.
Niezwykła moc jemioły odpędza także nieszczęścia i demony. Drugi zwyczaj dotyczy bezkarnego całowania się pod jemiołą. Pochodzi on z Anglii, prawdopodobnie ma swe korzenie jeszcze w wierzeniach Celtów. Zgodnie z tym zwyczajem mężczyzna po każdym pocałunku musi zrywać jeden z lepkich owoców jemioły. Jeżeli uda mu się zerwać ostatni owoc, oznacza to, że otrzyma dar płodności.
Ostrokrzew
Ludowe przesądy jako ochronę przed złem zalecają ostrokrzew - zadziała, jeśli będzie posadzony przy domu albo zawieszony na drzwiach wejściowych. Według starych wierzeń celtyckich ostrokrzew ma moc odstraszania złych duchów i demonów.
Zwyczaj ozdabiania domów i mieszkań gałązkami i wieńcami z ostrokrzewu wciąż jest w Polsce mało popularny, ale najprawdopodobniej, tak jak inne anglosaskie świąteczne tradycje, wkrótce zadomowi się i u nas.
Ten zimozielony, efektowny krzew o błyszczących liściach i czerwonych owocach pospolicie występuje w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej. Bywa uprawiany także w naszym kraju, jednak trudno znosi niskie temperatury w zimie.
