Malarstwo Katarzyny Kukuły - esencja kobiecości

Kiedy ogląda się twoje prace, nie można oprzeć się wrażeniu, że każdy cykl jest zupełnie inny, także formalnie. Ile masz twarzy jako artystka?

Katarzyna Kukuła: Nie wiem. Mnie samą to, co tworzę, też często zaskakuje. Staram się jednak, żeby forma podążała za treścią. Forma się zmienia, ale jeśli chodzi o treść, jestem konsekwentna. Zależy mi na pokazaniu silnej kobiecej energii. Cały czas staram się poszukiwać nowych rozwiązań do wyrażenia zmiennej esencji kobiecości. Można powiedzieć, że moje obrazy są jak kobieta - zmi

Przez kilka lat działałaś z Agatą Kus w Grupie Kuku Kuku. Ponoć nazwę tę zainspirowało pewne plemię znane ze swobodnych zachowań seksualnych. W twoich pracach też jest dużo bardzo śmiałej erotyki. Czy z założenia ma ona szokować?enne (śmiech).

W dzisiejszych czasach raczej trudno jest zaszokować erotyką. Rzadko spotykam się z tym, że moje obrazy szokują, raczej wywołują uśmiech. W założeniu erotyka w moich obrazach działa podobnie jak w rzeczywistości. Rozładowuje napięcie, daje radość, pozwala oderwać się na chwilę od codzienności.

Katarzyna, Kukuła, "Widok", 2013, olej, płótno, 50 x 200 cm

Odważny cykl "Kraina mlekiem i miodem płynąca" otrzymał Nagrodę Główną Rektora krakowskiej ASP w konkursie na najlepszy dyplom 2012 roku. Byłaś zaskoczona, że wyróżniono takie "świńskie obrazki"?

Trochę tak. Czułam, że te obrazy są dobre, byłam z nich zadowolona, ale nie spodziewałam się aż takiego wyróżnienia.

Twoje obrazy nie znoszą pustki. Często zapełniają je setki miniaturowych postaci i scen. Skąd to horror vacui?

W życiu jestem raczej małomówna. Odbijam to sobie w malowaniu. Podczas pracy towarzyszy mi ciągły głód opowiadania. Przecież jest tyle historii do opowiedzenia! Zaczynam malować jedną i od razu pojawiają się następne. To bardzo spontaniczny proces.

Malowanie takich obrazów jest na pewno bardzo pracochłonne. Czy nie brakuje ci czasami cierpliwości?

Pewnie! Nieraz mam ochotę zostawić obraz i zająć się czymś innym. Czasami tak robię, ale najczęściej staram się przeczekać i malować dalej. To jest taka powolna nauka cierpliwości. Traktuję to jak wyzwanie.

Kiedy jesteś zadowolona z obrazu?

Stale mam wrażenie, że jeszcze coś mogę poprawić w obrazie. To terminy wystaw zmuszają mnie do zakończenia pracy nad obrazem.

Dużo wystawiasz, twoje prace się podobają. Motywuje cię to do pracy czy raczej rozleniwia?

Absolutnie motywuje i cieszy.

A dobry artysta to jaki?

Nie ma recepty na dobrego artystę. Jedni pracują więcej, drudzy mniej. Jedni zajmują się malarstwem, drudzy poszukują w inny mediach. Każdy robi to, co czuje, i tyle, ile chce. Chyba najważniejsze jest, żeby tworzyć zgodzie ze sobą i wkładać w to serce.

rozmawiała: Małgorzata Stalmierska
zdjęcia: archiwum artystki