Coraz częściej staje się ona pokojem kąpielowym - miejscem służącym nie tylko utrzymaniu higieny, ale też relaksowi. Stąd też wykończenie podłóg i ścian zaczyna bardziej przypominać to, do czego przywykliśmy w pokojach. Podłogi coraz częściej wykończone są drewnem, zwłaszcza odkąd w sprzedaży pojawiły się parkiety z egzotycznych gatunków, odpornych na działanie wody. Nie oznacza to jednak, że płytki ceramiczne są passé.
Zamiast sterylnych, jednakowych kafelków od podłogi po sufit, coraz częściej stosujemy płytki o zróżnicowanej kolorystyce i formacie, układając je tylko tam, gdzie to konieczne - w okolicach umywalki, wanny, kabiny prysznicowej.
Jakie proporcje?
Aranżacja łazienki to oczywiście kwestia gustu. Warto jednak dobrze przemyśleć, jakie będą jej składniki. Przede wszystkim weźmy pod uwagę wielkość pomieszczenia. W malutkiej łazience niezbyt dobrze będą wyglądały wielkoformatowe płytki o ciemnym, matowym wykończeniu.
Znacznie lepiej prezentują się typowe kafle, np. o wymiarach 33 x 33 cm lub nawet 10 x 10 cm, jasne i pozbawione zbyt mocnych dekoracji. Dobrym rozwiązaniem jest też zastosowanie mozaiki - niewielkich "kostek" 1,5 x 1,5 lub 2 x 2 cm, podklejonych na siatce (zwykle utrzymane są w jednej tonacji, co ułatwia zachowanie kolorystycznej dyscypliny).
Dekor Ontario, gres porcelanowy, kolory: grafi t, beż, krem, wym. 16,2 x 16,2 cm. CERSANIT, cena 5,68 zł/szt. | Mozaika gresowa Sicilia, wym. 30 x 30 cm. CERSANIT, cena 30,80 zł/szt. |
W większych łazienkach mamy większą dowolność. Łączyć możemy zarówno kolory, jak i rodzaje wykończenia, np. wprowadzając kontrasty matu i powierzchni błyszczących. Dozwolone, a nawet wskazane są dekory, czyli specjalne płytki z dekoracyjnym motywem. Mogą mieć taki sam wymiar, jak kafelki podstawowe lub formę różnej szerokości listew, przydatnych do wykończenia rantów i narożników. To, jak dużą powierzchnię zajmą kafelki, a jaka część przypadnie farbie, jest decyzją indywidualną. Warto jednak pamiętać, że tam, gdzie woda może zachlapać ściany, lepiej zastosować całkowicie wodoodporną ceramikę.
Wybór płytek
Najczęściej stosowane są płytki ceramiczne, ogólnie zwane glazurą (ścienne) i terakotą (podłogowe). To jednak bardzo uproszczona klasyfikacja, gdyż rodzajów płytek jest znacznie więcej. Poza zwykłymi płytkami z kamionki, popularne są gresy porcelanowe. Powstają z innych materiałów i produkowane są w odmiennej technologii, dzięki czemu mają odporność na ścieranie porównywalną z granitem. Są też bardzo mało nasiąkliwe, co oznacza, że trudno je zaplamić.
Naturalny kolor gresu nieszkliwionego można zmienić przez dodanie barwników (wówczas płytka ma jednolity przekrój) lub przez nałożenie i zapieczenie na niej warstwy szkliwa (tak powstaje gres szkliwiony). Ten ostatni ma gładką i śliską powierzchnię, więc nie powinno się go układać na łazienkowych posadzkach, zwłaszcza w miejscach narażonych na zachlapanie wodą, np. przy wannie czy brodziku.
Warto wiedzieć, że niektóre kafelki można układać niemal na styk, to tak zwane płytki rektyfikowane - o równo ściętych, dobrze dopasowanych krawędziach. Najczęściej procesowi rektyfikacji poddaje się kafelki gresowe. Ponieważ w łazience zarówno podłogi, jak i ściany często czyścimy detergentami, płytki muszą mieć wysoką odporność na kwasy i zasady. Ważna jest też odpowiednia odporność na ścieranie (najlepiej 3-4 w skali PEI). Istotnym parametrem jest stopień antypoślizgowości płytek, oznaczany jako R. Wszystkie te parametry znajdziemy na opakowaniu kafelków.