Zamknięte wkłady kominkowe z szybą oddzielającą komorę, w której spala się drewno, to urządzenia o dość szerokim polu zastosowań. To urządzenia dekoracyjne, jednocześnie dają ogień bezpiecznie zamknięty za szybą i przyjemnie ogrzewający salon (bo tu najczęściej montuje się wkłady) i ewentualnie sąsiednie pomieszczenie.
Jeśli kominek ma być po prostu ozdobą, mamy duży wybór modeli różniących się wielkością i typem - kominki narożne, dwustronne, z szybą giętą lub panoramiczną. Najpopularniejsze jednak są urządzenia o prostych drzwiczkach - otwieranych na bok lub unoszonych do góry. W drzwiczkach stosuje się specjalne grube szkło żaroodporne, które wytrzymuje wysoką temperaturę w komorze spalania (może tam być nawet 600 stopni C).
Gdy z kominka korzystamy okazjonalnie, jego moc ma drugorzędne znaczenie, choć warto na nią zwrócić uwagę - zamontowanie urządzenia o dużej mocy w niewielkim pomieszczeniu nie jest najlepszym pomysłem, bo po rozpaleniu ognia w pokoju będzie zbyt gorąco.
Mocny kominek do grzania
Wkłady kominkowe wyposażone w system dystrybucji gorącego powietrza (DGP) pozwalają dogrzewać pomieszczenia odleglejsze od miejsca, w którym płonie ogień. Umożliwia to system kanałów, którymi do wnętrz dostarczane jest powietrze ogrzane przez wkład - mamy tu kratki w suficie (anemostaty), którymi napływa ciepło.
Powietrze może przemieszczać się wykorzystując zjawisko konwekcji, czyli unoszenia się cieplejszego gazu do góry. W ten sposób powstaje system grzewczy niewymagający zasilania prądem. Nie sprawdzi się on jednak w dużych domach, w nich lepiej zastosować napędzaną elektrycznie turbinę, która "przepompuje" powietrze nawet w dalsze części domu.
Kominki z płaszczem wodnym natomiast pozwalają zasilać gorącą wodą kaloryfery i w ten sposób wydajnie ogrzewać cały dom. Płaszcz wodny to podwójne ścianki wkładu, między którymi krąży woda, ogrzewając się od ciepła spalanego w kominku drewna. Obieg ciepłej wody z kominka można włączyć do instalacji grzewczej, dzięki czemu zasili ona kaloryfery.
Przy doborze urządzeń z DGP i płaszczem wodnym bardzo istotna jest moc, bo pozwala określić, jaką powierzchnię da radę ogrzać dany kominek - przyjmuje się, że 1 kW mocy nominalnej wkładu wystarcza do ogrzania 10 m² domu.
Kominek: żeliwny lub stalowy
Kominki produkuje się z żeliwa lub stali. Żeliwne są bardzo ciężkie, ale dobrze i długo trzymają ciepło. Wkłady takie miewają często rustykalne zdobienia, ale nie brakuje urządzeń żeliwnych o nowoczesnej stylistyce.
Korpusy wytwarzane ze stali kotłowej są znacznie lżejsze. Z reguły mają węższe ramki w drzwiach, a co za tym idzie, większe przeszklenia. Stal wykorzystuje się do produkcji kominków z płaszczem wodnym.
Szyba bez sadzy
Część wkładów ma rozwiązanie chroniące szybę przed zabrudzeniem. Doprowadzane do kominka powietrze jest w nich kierowane tak, by oddzielało powierzchnię szyby od płomieni, dymu i sadz. W innych modelach montowane są szyby samoczyszczące, powlekane tlenkiem chromu, który pozwala dopalać sadzę na powierzchni szkła - to rozwiązanie znane z piekarników (zwane pyrolizą).
W domu i w bloku
Wkładu kominkowego nie można zamontować gdziekolwiek. Musi być podłączony do komina, którym będą odprowadzane spaliny. Po drugie, do komory trzeba kanałem nawiewnym doprowadzić powietrze. Kanał powietrzny prowadzi się zwykle w podłodze. Z obu tych względów najlepiej, gdy montaż kominka zaplanujemy już na etapie projektowania domu.
Osoby, którym marzy się kominek w domu wielorodzinnym, mogą mieć z tym problem ze względu na przepisy. Dopuszczają one bowiem montaż wkładów kominkowych tylko w niskich domach, w których istnieją odpowiednie przewody kominowe i wentylacyjne. Dość restrykcyjnie określają też wielkość pomieszczeń, w których może stanąć kominek. A finalnie i tak pozostawiają decydujące słowo administracji lub wspólnocie mieszkaniowej.