Wybierając drewno podłogowe, bierze się pod uwagę głównie cztery jego cechy – twardość, stabilność (skurcz i­ pęcznienie), walory estetyczne oraz oczywiście cenę. Główna zasada jest taka, że im gatunek twardszy, klasa wyższa, a wymiary desek większe, tym cena za metr kwadratowy wyższa. Odporność na ścieranie to cecha szczególnie ważna w przedpokojach i salonach, ale w przypadku pomieszczeń mniej eksploatowanych, takich jak sypialnie, spokojnie można zdecydować się na drewno tańsze.

Najpopularniejsze gatunki drewna

Wśród rodzimych twardych rodzajów największą popularnością cieszą się dąb, akacja i jesion. Z miękkich, mniej odpornych na ścieranie, ale i tańszych, wybieramy sosnę, brzozę czy klon. Drewno egzotyczne lubiane jest ze względu na twardość, oryginalny wygląd oraz kolorystykę. W Polsce najbardziej znane są gatunki, takie jak merbau, teak, jatoba i wenge.

– Częstym błędem popełnianym przez klientów jest zakup drewna sugerujący się jedynie klasą twardości. Ogromne znaczenie ma tu bowiem także inny parametr – stabilność surowca. Wysoki współczynnik paczenia, czyli wahania wymiarów desek pod wpływem zmian wilgotności, sprawia, że podłoga może się nieestetycznie odkształcać, a pojedyncze klepki wystawać. Na przykład dąb, mimo mniejszej twardości od buku, ma znacznie lepszy współczynnik paczenia – 3,9 w porównaniu z 8 – i lepiej sprawdzi się na podłodze – radzi Zbigniew Cichocki, brand manager marki Domalux. – Jakiś czas temu był również boom na sprasowany bambus – „drewno” twarde i atrakcyjne cenowo. Jednak jego renowacja jest bardzo trudna, jeśli nie niemożliwa. Wynika to z faktu, że deski bambusowe powstają ze sprasowanych łodyg rośliny. W przypadku podłóg o niższej jakości wykonania, w trakcie cyklinowania może dojść do rozwarstwienia i oddzielania się źle połączonych włókien – dodaje.

Klasyfikacja drewna podłogowego

Drewno na posadzki, bez względu na gatunek, może różnić się także klasą. Klasa pierwsza, przez producentów często nazywana select, to najdroższe drewno – pozbawione sęków gnilnych (czarnych), bez bieli, o jednorodnej barwie, regularnym usłojeniu z przewagą prostego. Deski są do siebie podobne, co pozwala osiągnąć jednolity efekt. II klasa, inaczej natur, może mieć drobne sęki, przeważa usłojenie fladrowe, a deski mogą nieznacznie różnić się barwą. Podłoga w klasie III i IV, przez producentów nazywane rustical lub country, posiada liczne spore sęki, przebarwienia, a między deskami występują bardziej zauważalne różnice kolorystyczne. Niezależnie od klasy wszystkie elementy posadzkowe powinny być odpowiednio wysuszone i nie posiadać wad obróbki, które mogłyby wpływać na montaż podłogi.

Należy pamiętać, że drewno to materiał naturalny i każde drzewo jest inne. Dlatego nawet w najlepszej klasie i w obrębie jednej partii produkcyjnej może wystąpić delikatne zróżnicowanie kolorystyczne. Trudno też stwierdzić, która kategoria jest najlepsza, wszystko bowiem zależy od preferencji kupujących i ich pomysłu na wystrój mieszkania. Zarówno jednolita powłoka desek w klasie pierwszej, jak i oryginalna faktura w klasie trzeciej mają swój urok i tworzą niepowtarzalny klimat mieszkania.

Warstwa ochronna

Oprócz gatunku drewna duży wpływ na ostateczny wygląd podłogi ma też sposób jego zabezpieczenia. Stosowane najczęściej rozwiązania lakierowe lub olejowe mają za zadanie przede wszystkim przedłużyć żywotność posadzki, ale mogą także podkreślić usłojenie, zmienić lub wydobyć naturalny kolor, jak również nadać podłodze wysoki połysk lub głęboki mat.