"Można w nim zrobić cholernie dobry gulasz z renifera" - powiedział autor bodajże najbardziej znanego garnka na świecie. I nie tylko gulasz, także swojski bigos i setki innych potraw. Garnek Sarpaneva.
Historia żeliwnego garnka Sarpaneva
Kultowy obiekt fińskiego designu, przykład doskonałego połączenia funkcjonalności i piękna, powstał dokładnie 56 lat temu. Ten żeliwny garnek został nazwany nazwiskiem swojego twórcy - Timo Sarpanevy. Autor i jego dzieło przyczynili się do popularyzacji fińskiego wzornictwa na świecie.
Nie bez przesady Timo zwykł mawiać, że już w kołysce wiedział, iż będzie rzemieślnikiem. Urodzony w 1926 roku w Helsinkach projektant pochodzi wszakże z rodziny o rzemieślniczych tradycjach. Jego dziadek był kowalem, więc przebywanie przy stopionym metalu było dla Timo codziennością.
Rzemiosło w genach Timo Sarpaneva od najmłodszych lat mógł obserwować proces obróbki metalu. Jego dziadek był cieszącym się uznaniem kowalem. |
Dziadek miał wielki wpływ na projektanta, to on wiele lat później dał mu zadanie stworzenia współczesnej interpretacji starożytnego żeliwnego kociołka. Zanim jednak do tego doszło Sarpaneva podjął studia z projektowania graficznego.
Projektant wielokrotnie powtarzał, że punktem zwrotnym w jego karierze było zdobycie drugiej nagrody w konkursie na projekt ze szkła Riihimäki Glass Design. Pierwsze miejsce zdobył wówczas jego profesor Arttu Brummer.
Wtedy zaledwie 22-letni Sarpaneva wiedział już, że chce się zająć projektowaniem produktów. Szybko osiągnął mistrzostwo w tworzeniu obiektów ze szkła, porcelany i żeliwa. Oprócz tego zajmował się projektowaniem tkanin i grafiką.
Plotka głosi, że Andy Warhol - słynny amerykański artysta - powiedział, że tkaniny autorstwa Fina można oprawić i powiesić na ścianie jak obrazy. Zresztą Timo sam siebie postrzegał bardziej jako artystę niż designera.
W 1959 roku Sarpaneva podjął zadanie postawione mu przez dziadka - stworzenie współczesnej interpretacji starożytnego żeliwnego kociołka. Projektant postanowił zredukować formę naczynia i skoncentrować się na samym materiale.
Ukształtował prostą formę na swój sposób nowoczesną, ale osadzoną w tradycji. Wnętrze garnka pokrył emalią, która zapobiega przywieraniu pokarmów do powierzchni i przenikaniu zapachów do garnka. Dlatego w tym samym kociołku można gotować zarówno ryby, jak i mięsa. Garnek jest niezwykle praktyczny, można w nim piec w piekarniku i gotować na kuchence, a następnie podać w nim gotową potrawę.
Najpiękniejszy garnek żeliwny na świecie
Wyróżniającą cechą tego projektu jest wyjmowana drewniana rączka, której można użyć zarówno do zdjęcia pokrywki, jak i podniesienia całego garnka. Wygląd naczynia i wysoka jakość emaliowanego żeliwa sprawiają, że wielu uznaje Sarpanevę za "najpiękniejszy garnek na świecie".
Ikona designu Garnek trafił na znaczek pocztowy jako kultowy obiekt fińskiego designu. Nic dziwnego - projekt ten skupia w sobie, jak w soczewce, wszystko co najlepsze we wzornictwie z Finlandii. |
Produkcja garnka ruszyła w 1960 roku. Od razu został wyróżniony kilkoma prestiżowymi nagrodami, w tym srebrnym medalem na triennale w Mediolanie. W USA natomiast przyznano mu Międzynarodową Nagrodę Designu. Garnek zyskał uznanie także profesjonalnych kucharzy i gospodyń domowych na całym świecie.
Garnek żeliwny Sarpaneva na znaczku pocztowym
Ze względu na swoją funkcjonalność w wielu domach stał się podstawowym naczyniem kuchennym. Dziś można go spotkać nie tylko w zwykłych domach, ale także w muzeach i galeriach. Znalazł się m.in. w stałej kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA) w Nowym Jorku czy Muzeum Victorii i Alberta w Londynie. Stał się przedmiotem na tyle znanym, że w 1998 roku został umieszczony na znaczku pocztowym mającym uczcić ikony fińskiego designu.
W latach 90. zaprzestano produkcji garnka, który szybko stał się przedmiotem poszukiwanym przez kolekcjonerów, osiągając zawrotne kwoty. Na szczęście w 2003 roku firma Iittala ponownie wdrożyła garnek do produkcji. Do dziś Sarpaneva pozostaje symbolem fińskiego funkcjonalizmu i wysublimowania.
zdjęcia: Iittala
tekst: Anna Oporska