Biennale w Helsinkach to druga odsłona tego wyjątkowego wydarzenia. Impreza będzie kładła nacisk na zachowanie ekologicznej równowagi w przyrodzie. Artyści, którzy wezmą w niej udział, dotkną palących problemów naszych czasów, w tym natury, konfliktów politycznych i wpływu technologii na nasze życie.
Biennale w Helsinkach to młode międzynarodowe wydarzenie artystyczne, które odbędzie się po raz drugi. Tegoroczne biennale przeniesie wybitną sztukę współczesną na wyspę Vallisaari, do Muzeum Sztuki HAM Helsinki i w miejsca w pobliżu Helsinek. Kuratorką jest Polka Joasia Krysa. Wydarzenie potrwa od 12 czerwca do 17 września 2023 r. Helsinki Biennale 2023 obejmie wystawy, projekcje filmowe, publikacje i program online.
W tym roku lokalizacja biennale na wyspie Vallisaari w archipelagu helsińskim wymusi w oczywisty sposób prace plenerowe, które subtelnie będą wchodzić w dialog z otaczającym środowiskiem i jego unikalnym ekosystemem.
W biennale wezmą udział artyści z różnych krajów. W czołówce będą oczywiście twórcy z Finlandii. Przedstawią prace, które będą mówić o tożsamości narodowej, kondycji natury czy gospodarki.
Adrián Villar Rojas i hornero
Na wyspie Vallisaari Adrián Villar Rojas zaprezentuje pracę, której inspiracją jest argentyński ptak hornero. Ptak buduje swoje gniazda z błota, słomy i gruzu, dostosowując je do otoczenia zbudowanego przez człowieka. Rzeźby Villara Rojasa w kształcie gniazda zostaną rozrzucone po całej wyspie i przyczepione do drzew, skał i budynków.
Bałtyk oczami Emilija Škarnulytė
Z kolei w jednym z dawnych magazynów prochowych na wyspie Emilija Škarnulytė pokaże swoją nową instalację filmową Hypoxia. Jej praca opowiada o anomalii Morza Bałtyckiego, o statku kosmicznym, który podobno leży na dnie Morza Bałtyckiego, „niedotlenieniu” oceanów oraz o litewskim micie o Jūratė.
Matti Aikio - Lapończyk o Lapończykach
Na biennale artysta Lapończyków, Matti Aikio, przedstawi nową instalację wideo. Praca Aikio bierze pod lupę losy ludność Lapończyków. Zaprasza do dyskusji o samostanowieniu Saamów (rdzennego ludu Laponii), które było przedmiotem niedawnej debaty politycznej w Finlandii.
Fakty i fikcja Diany Policarpo
Diana jest artystką i kompozytorką, która pracuje między Londynem a Lizboną. Na Biennale w Helsinkach 2023 pokaże instalację, której inspiracją była wyprawa badawcza na administrowaną przez Portugalię Ilhas Selvagens (Wyspy Dzikich) na północnym Atlantyku. Rzeźba w kształcie skały ma ukryte wideo z dźwiękiem. Usłyszymy głosy wyspy i jej mieszkańców, którzy snują opowieści na granicy faktów i fikcji, nauki i fantastyce naukowej.
Dwoje artystów o kondycji lasów
Ahmed Al-Nawas i Minna Henriksson to artyści z Helsinek, którzy współpracują ze sobą od 2015 roku. Praktyka Al-Nawas koncentruje się na badaniach archiwalnych, a praca Henrikssona odnosi się do walk lewicowych, antyrasistowskich i feministycznych, często czerpiąc z prawdziwych wydarzeń historycznych. Na Biennale w Helsinkach 2023 artyści będą koncentrować się na roli lasów, które budują tożsamość narodową Finów.
Molinos Gorgo prezentuje ceramikę
Asunción Molinos Gordo jest hiszpańską badaczką i artystką, która znajduje się pod silnym wpływem antropologii, socjologii i kulturoznawstwa. Jej praca skupia się na użytkowaniu gruntów, architekturze nomadów, strajkach rolników, transformacji wsi, biotechnologii i globalnym handlu żywnością. Na Biennale w Helsinkach stworzyła nową edycję ¡Cuánto río allá arriba!, grupę rzeźb zawierającą elementy ceramiki wodnej. Dzieło Molinosa Gordo zapożycza tytuł z wiersza “El Cántaro Roto” Octavio Paza. Poeta wykrzykuje „¡Cuánto río allá arriba!” [Ile tam rzek!], aby zakwestionować mit postępu, który maskuje rzeczywistość. Praca proponuje, żeby pozostawić pradawny system wartości oparty na współpracy i solidarności.
Dyrektor i kuratorka Biennale Helsinki 2023
To tylko niektórzy spośród artystów, którzy zaszczycą swoją obecnością biennale. Nowy dyrektor Biennale w Helsinkach i HAM Helsinki Art Museum, Arja Mille, komentuje:
„Artyści i dzieła sztuki biorące udział w tej drugiej edycji bezpośrednio odpowiadają na otaczający nas świat, posługując się przyszłościową wizją, która leży u podstaw samego biennale. Mamy nadzieję, że publiczność zostanie zachęcona do zbadania, w jaki sposób sztuka i artyści mogą dać nam nowe spojrzenie na globalne wyzwania, przed którymi stoimy”.
Podobne stanowisko zajmuje urodzona w Polsce, a mieszkającą w Wielkiej Brytanii, kuratorka i naukowiec Joasia Krysa, która pracuje na styku współczesnej sztuki i technologii. Jest profesorem badań wystawowych na Uniwersytecie Johna Mooresa w Liverpoolu. W latach 2012-2015 piastowała stanowisko dyrektora artystycznego Kunsthal Aarhus w Danii. Była członkiem zespołu kuratorskiego Documenta 13 (2012) i współkuratorem 9. Biennale w Liverpoolu (2016). Wcześniejsze projekty prezentowała m.in. w The Whitney Museum of American Art, ZKM Center for Art and Media i Tate Modern. Jej obecne badania koncentrują się na sztucznej inteligencji i kuratorstwie.
