Architekt, designer i wizjoner. Marcel Breuer zaczynał swoją drogę projektową w Bauhausie, ale szybko rozprzestrzenił swoje nowatorskie idee na cały świat.
Życie i twórczość Marcela Breuera
Był rok 1925. Marcel Breuer jako świeży absolwent Bauhausu rozpoczął niedawno pracę na etacie wykładowcy tej uczelni, która właśnie przeniosła się z Weimaru do Dessau. Miejsce to musiało najwidoczniej wyzwolić w młodym profesorze nową energię i ogromną ciekawość.
Zaraz po przybyciu do Dessau postanowił bowiem kupić swój pierwszy rower, żeby móc odbywać długie wycieczki po mieście. Breuer był zachwycony swoim nowym nabytkiem. Niezwykła wytrzymałość pojazdu, a przy tym lekkość jego wykonanej ze stali konstrukcji bardzo zaintrygowały projektanta. Pomyślał: „Skoro z tego niezniszczalnego materiału można było zrobić kierownicę, to dlaczego nie wykorzystać go do produkcji mebli?”
Kupił więc stalowe niklowane rury i z pomocą ślusarza wykonał ramę mebla. Masywne tapicerowane siedzisko tradycyjnego fotela zastąpił naprężonymi pasami materiału. To był początek słynnego fotela B3, znanego dzisiaj także jako Wasilly Chair.
Wyeksponowanie konstrukcji mebla okazało się przełomowym rozwiązaniem. Zdeterminowało estetykę kolejnych projektów Bauhausu, ale jednocześnie wpłynęło także na kształt całego nowoczesnego wzornictwa. Stalowe konstrukcje Marcel Breuer wykorzystywał w swoich projektach przez kolejne lata. I tak powstały m.in. pozbawione tylnych nóg krzesło B34, którego podstawa stanowiła jedną linią z podłokietnikami czy krzesło Cesca, łączące stalowy szkielet z oryginalnym plecionym siedziskiem.
W latach 30. Breuer zwrócił się w stronę architektury. Wyjechał do Londynu, a następnie do USA. Wykładał na Uniwersytecie Harvarda, a w 1946 roku przeniósł się do Nowego Jorku. Zaprojektował m.in. nowojorskie Whitney Museum czy paryski gmach UNESCO. Jednak to nie wybitne budynki, ale fotele ze stalowych rurek stanowiły prawdziwie pionierskie rozwiązania i dokonały rewolucji we wzornictwie XX wieku.
