Willę, która powstała w 1914 roku, zaprojektował architekt Mikołaj Tołwiński. Początkowo pełniła funkcję pensjonatu, który po rewolucji 1917 roku stał się azylem dla rosyjskiej arystokracji. Gościł tu m.in. Fiodor Szalapin, jeden z największych basów w historii operowego śpiewu. W dwudziestoleciu międzywojennym pensjonat był znanym salonem kulturalnym, chętnie odwiedzanym przez ulubieńców muz - malarzy, muzyków, ludzi pióra i teatru.
 |
 |
 |
||
| Duży, dwudziestosześciometrowy taras latem pełni funkcję saloniku. Gospodarze wchodzą tu wprost ze swojej sypialni. Podobną wygodę ma ich syn - bowiem drugie drzwi wiodą do jego pokoju. | Ganek kolumnowy to właściwie letni salonik, tonący w kwiatach, pnączach i zieleni, z widokiem na zjawiskowy ogród. Najmilsze chwile gospodarze spędzają właśnie tutaj. Popijając popołudniową herbatkę, mogą dumać nad tym, czy aby na ich ganku nie odpoczywał przed wielu laty jakiś najprawdziwszy książę... | |||
II Wojna Światowa szczęśliwie pozostawiła dom bez zniszczeń. Mieścił się tu wówczas niemiecki szpital, wszystko gruntownie przemalowano na biało... I tak pozostało na długo. Tę biel na ścianach i drewnianych wykończeniach zastali Basia i Borys, obecni gospodarze. Przez kilka lat ją zachowywali, wreszcie jednak zdecydowali się na poważniejszą metamorfozę wnętrz. Chcieli wprowadzić w tę przestrzeń więcej kolorów. Realizację tego marzenia powierzyli swojej znajomej - Izabeli Skorupce z pracowni Deko-racja.com.
- Dom z taką historią zobowiązuje - opowiada Basia. - Absolutnie nie wchodziły w grę jakiekolwiek brutalne ingerencje w jego tkankę. Przeciwnie, chcieliśmy z niej jak najwięcej ocalić - dodaje. Oryginalne są więc drzwi i okna, mozaikowe podłogi i dostojne kaflowe piece, ba! - nawet klamki pochodzą sprzed wielu, wielu lat. Niektóre elementy architektoniczne trzeba było odrestaurować. Wymagały tego np. stiuki na sufitach, pokryte warstwami paskudnej olejnej farby.
 |
 |
 |
||
| Styl rustykalny w salonie. Salon to prawdziwe serce domu, w którym koncentruje się rodzinne życie i do którego można wejść aż z trzech stron! Z powodu tej nietypowej liczby szerokich drzwi niemożliwe było ustawianie przy ścianach wielu mebli. Właśnie dlatego kącik wypoczynkowy usytuowano centralnie. Stylizowane komody z ciemnego drewna pełnią rolę stolika kawowego i szafki na sprzęt muzyczny, stojącej telewizorem. | ||||
Wydłubywanie spod niej oryginalnych ornamentów zajęło aż półtora roku! - Prac rekonstrukcyjnych i remontowych podjął się majster, który twierdził, że kocha stare domy - wspomina Basia. - Pojawił się jakby znikąd, potem równie tajemniczo znikł, nawet nie wziął zapłaty... Może był jednym z dobrych duchów tego miejsca?
Gospodarze przyznają, że wciąż mają wrażenie, jakby snuły się tu zjawy dawnych mieszkańców. - Potwierdzały to osoby wyczuwające takie energie - mówi Basia. - Jestem jednak pewna, że duchy nie mają wobec nas złych zamiarów. Czasem coś tajemniczo zaskrzypi, ale budzi to w nas raczej wzruszenie niż grozę. Nie przeszkadzamy sobie, mieszkamy wspólnie i jesteśmy szczęśliwi - śmieje się.
 |
 |
 |
||
| Urok detali. Szczególny klimat wiekowej willi podkreślają pieczołowicie zachowane, autentyczne elementy architektury, takie jak piękne piece kaflowe, a także starannie dobrane drobiazgi. Stary ebonitowy telefon na stoliczku, na parapecie różowa butelka o dziwnym kształcie, staroświeckie bibeloty na stoliku obok kanapy... Nawet kot drzemiący wśród kanapowych poduszek wygląda jak istotny element wystroju wnętrza. | ||||
Układ mieszkania także nie jest typowy, podobnie jak wysokość pomieszczeń. Trzy pokoje są rozmieszczone w amfiladzie, choć do dwóch z nich wejść można także z holu. To powoduje, że w salonie na każdej ze ścian są jakieś otwory - aż troje drzwi, dwa okna... - Bardzo trudno było funkcjonalnie ustawić tu meble - wzdycha gospodyni. Ostatecznie komplet wypoczynkowy stanął w samym centrum.
Dwie sofy i fotel pokryto romantyczną tkaniną w róże. Ten roślinny motyw powtarza się na żyrandolu. Jest współczesny, ale stylistycznie nawiązuje do secesji, a jego smakowita barwa ciekawie kontrastuje ze zgaszoną zielenią ścian. Pozostałe meble Basia znalazła w niewielkim sklepiku meblowym. - Musiałam o nie zawalczyć, bo były już zarezerwowane, ale się udało! - wspomina z satysfakcją.
 |
 |
 |
||
| Kuchnia w założeniu projektantki miała mieć być w stylu rustykalnym. Stąd drewniane szafki, stylizowane półeczki i sporo pozostawionych na widoku kuchennych drobiazgów. Zaskoczeniem jest kolor ścian - intensywny fiolet, który wcale się z rustykalnym wystrojem wnętrza nie kojarzy... Okrągły stół na białej toczonej nodze zaprasza do posiłków - jeśli trzeba, pomieści więcej niż cztery osoby... | ||||
Funkcję kuchni pełni dawna spiżarnia. Dlaczego? Przed laty pomieszczenia do gotowania mieściły się w suterenach i w tym fragmencie starej willi kuchni po prostu nie było. Teraz już jest; niewielka, ale funkcjonalna i przytulna. Jasne pomieszczenie zachwyca niebanalnym kolorem ścian, który - podobnie jak całą kolorystykę w tym domu - zaprojektowała Izabela Skorupka.
Wystrój miał mieć charakter rustykalny, swojski, ale koniecznie z nutką nostalgii. By to osiągnąć, twórczo przerobiono szafki łazienkowe z dawnej oferty IKEA na ciąg kuchenny, połączony drewnianym blatem. Nad nim zawisł rząd stylizowanych półeczek z drewna w podobnym odcieniu. Ścianę przy szafkach rozjaśniły białe kafle z delikatnymi dekorami. Tego rodzaju kuchnie nie lubią sterylności, więc atmosferę budują tu rozmaite drobiazgi - piękne naczynia, deseczki, koszyki, słoje z ogórkami - których nie kryją drzwiczki szafek.
 |
 |
 |
||
| Sypialnia. Ściany w kolorze winnego różu to dość odważny pomysł, który mógł się sprawdzić jedynie we wnętrzu o tak dużej kubaturze. W dodatku na takim tle jeszcze lepiej widać piękne wzory starej sztukaterii. Wyjątkowa jest także podłoga - dębowo-bukowe deseczki ułożone w fantazyjne wzory. Co ciekawe, w każdym pokoju klepka ułożona jest inaczej. | Pokój syna. Jest naprawdę duży, dlatego właśnie tu mógł stanąć ogromny zabytkowy kredens - najstarszy mebel w całym domu. Stylowe balkonowe drzwi wiodą na taras, czyli wprost do letniego salonu. W razie potrzeby Kajetan może odizolować się od gwaru płynących stamtąd rozmów. Pozwalają na to składane wewnętrzne okiennice. | |||
Udało się też wygospodarować wygodny kącik jadalniany z okrągłym stołem i czterema krzesłami. W każdym pomieszczeniu zadbano o to, by czuć było powiew przeszłości. Z szacunku dla dawnych czasów, dla ocalałego wystroju, gospodarze wraz z projektantką wystylizowali wnętrza tak, aby nigdzie nie raziły kontrastami. - To stara willa i na taką ma wyglądać! - deklaruje Basia. Jest więc sentymentalnie: w pokojach znajdziemy autentyczne stare meble i starannie wyselekcjonowane detale.
Najstarszym sprzętem jest pokaźnych rozmiarów zabytkowy kredens, który pyszni się w pokoju Kajetana. I choć pozostałe meble są tu współczesne, to jednak konsekwentnie zostały dobrane tak, by nie szokować nowoczesnością.
 |
 |
|
| Łazienka w stylu rustykalnym. Willę budowano w czasach, gdy dbałość o wygodne pomieszczenia toaletowe nie była przesadna... Łazienka jest więc niewielka, długa i wąska. Mimo to udało się wygospodarować miejsce dla wszystkich najpotrzebniejszych akcesoriów. Zachowano przy tym sentymentalno-romantyczny klimat całego domu. Proste, białe kafle, stylizowana bateria, białe mebelki - całość wygląda tak, jakby czas się zatrzymał... | ||
Perełką jest wspaniały kolumnowy ganek, który przynależy do mieszkania. Prowadzą do niego dwa wyjścia - z sypialni i pokoju Kajetana. Ganek to w zasadzie oddzielny letni pokój - ma przecież ponad dwadzieścia metrów kwadratowych! Mieszkańcy ustawili tu stół i krzesła, i w cieplejsze dni chętnie biesiadują, odpoczywając w otoczeniu zieleni.
Przestrzeń dookoła domu także wygląda jak przeniesiona z bajki. Rozległą działkę, na której stoi zabytek, porasta starodrzew z przewagą dostojnych dębów. Czegóż chcieć więcej? Choć stara willa nieustannie wymaga wielu skomplikowanych starań, a mieszkanie z dala od miasta oznacza codzienne zmagania z korkami - gospodarze nie wyobrażają sobie, że mogliby żyć gdziekolwiek indziej. I trudno im się dziwić. Miejsce z takim klimatem i historią to prawdziwy skarb.
